?? pastaj ?
“Sikur njerëzit të kuptonin manipulimin, ai nuk mund të quhej më i tillë” – Gëbels
Pas përrallave me rotacion, integrim, stabilitet, reforma – popullit i serviret përralla e “peshqëve të mëdhenj”.
Mjafton që ai të mbetet spektator e të presë durimplotë. Por si gjithmonë “peshku i vërtetë” është vetë populli.
Që nga antireforma neoliberale e “terapisë shok” dhe deri sot, i tërë rrugëtimi i dështimit tragjik të tranzicionit është pikërisht histori neokolonializmi, histori e instalimit të vrullshëm (pa më të voglën rezistencë të elitës) të regjimit neoliberal.
Sipas të dhënave zyrtare të institucioneve publike italiane, edhe pse nuk janë komuniteti më i madh për numër, shqiptarët janë komuniteti i parë:
Si çdo ideologji totalitariste, edhe #neoliberizmi ka nevojë ta përshkruajë realitetin me sllogane. Slloganet metabolizohen lehtësisht nga masat e nuk kanë nevojë për reflektim e diskutim.
Përse kasta ka nevojë që debati publik të mbetet në nivele banale?
Përse në Europë flitet për politika, kurse në Shqipëri flitet veç për politikanë?
Vdekja e djaloshit Florenc Beqiraj, është fotografia e trishtë e realitetit shqiptar. Mijëra të rinj vazhdojnë të braktisin atdheun për mbijetesë sepse kjo tokë prodhon veç skamje. Kasta e tranzicionit trasformoi këtë popull autokton në popull endacak, ku më shumë se gjysma e tij ka emigruar dhe hemorragjia demografike nuk ndalet.
Pavarsisht “zënkave” para publikut, në fakt kasta e tranzicionit ndjek bashkërisht e sistematikisht plaçkitjen e çdo pasurie publike. Konçesionet e Nanos, Berishës, Ramës apo Metës nuk ndryshojnë thelbësisht.
Dr. Ledian Droboniku
Është e sikletshme të shpjegosh koncepte kaq të thjeshta që duhet të kishin hedhur rrënjë nëse do ishim një vend normal. Por meqenëse i tillë nuk jemi, del si detyrë parësore për çdo intelektual, krijimi i themelit për një kulturë politiko-juridike.
Fushatën mediatike mbi reformën në Drejtësi do e kishte zili dhe Goebbels. Për muaj të tërë politikanët dhe ndërkombëtarët e çdo rrace, gazetarë, intelektualë dhe analistë mbollën në ndërgjegjen sociale përrallën e reformës në drejtësi.
Por si thotë Arendt, diktaturat ndryshojnë format, por jo përmbajtjen.
Dr. Ledian Droboniku
Pse s’ka punë?
Ndonjë fatkeqësi natyrore?
Mbaruan punët e nuk ka më punë për të bërë?
Realizuam të gjitha potencialet tona?
Nuk ka njerëz për të punuar, nuk ka burime natyrore, nuk ka para?
Jo të gjitha këto janë dhe me bollëk madje !!!
Por atëherë çfarë nuk shkon?
Ndoshta, ndoshta, modeli i gabuar???
No, i’ts the economy, stupid!
